Respectfully Yours

Chapter 10

Anikka

Napabuntong hininga ako habang nakatingin sa pag-tunog ng aking Alarm clock. Walang kwenta!

Nauna pa ko sa kanya na nagising kaysa dito.

Walang kwentang alarm clock! Ang sarap itapon. Napahilot ako sa sentido ko ang sakit sakit ng ulo ko,

dahil sa puyat, I didn't sleep well. I can't sleep because I'm thinking of Lukas all night! Para na akong

bababaliw. Content © NôvelDrama.Org 2024.

Kahit ipikit ko ang mga mata ko ay ang nakangiting si Lukas ang nakikita ko. Gusto ko tigilan ang

kakaisip ko sa kanya ngunit hindi ko mapigilan, dahil kusang nagpa-popup ang mukha niya sa isip ko.

Having me think kung anong nangyari.. His good side.. kung paano siya kumain ng isaw at adidas... his

expression. Everything about him.

Hindi kapanipaniwala na magagawa niya pero, nagawa niya.

I am too overwhelmed by his actions, para akong nananaginip. Hay nako, ano ba tong nangyayari sa

akin. Bakit ko ba nararanasan ito sa kanya

I really really really don't know. It’s too early for me to like him. Besides hindi naman ako sigurado kung

totoo ang nakikita ko sa kanya.

Agad akong bumangon para makapagsimula na akong mag-ayos.

Wearing again my long long skirt and long sleeved blouse at siyempre my thick glasses. Dali dali

akong lumabas ng kwarto, baka kasi maabutan ako ni mama,sitahin pa ako nun.

Pero saktong pagbukas ko ng pinto, nandoon na si Mama sa tapat ko, na nakatingin pa sa akin ng

masama si Mama. Napabuntong hininga ako. Ok fine, hindi na talaga mawawala to.

"Pumasok ka na anak, baka malate ka."

I blinked, Para ko nang gustong sampalin ang sarili. Pakiramdam ko nanaginip pa rin ako. For the first

time and forever,

Everything is so unusual, Nasaan yung..

"What are you wearing?"

"Magpalit ka ng damit."

Bakit ganito ang sinsabi niya.

"Pumasok ka na anak, baka malate ka."

Pakiramdam ko nanaginip pa rin ako, saka baka hindi si mama ito?

"Anikka, bumaba ka na at hinihintay ka na ni Lukas sa baba"

Nakahinga ako nang maluwag. Ok, hindi niya ako sinisita. I should be happy for this day. Mabuti at

nanawa na rin si Mama sa kakasita. Pero teka, did I heard Lukas’ name. Anong ginagawa niya dito?

Kasama si Mama, nakita ko si Lukas sa dining area namin, kausap si Lolo. I tried to compose myself,

kalma Anikka, si Lukas lang yan.

"Good morning Lolo." Tapos hinalikan ko yung cheek ni Lolo.

"Hey honey, Good morning. Where's my kiss?"

Agad akong humarap kay Lukas. May pakisskiss pa siyang nalaman. Gusto ba niya nang kiss? Mas

gusto ko pang ikiskis ang mukha niya sa pader!

Tapos, tatawagin niya pa akong honey. Really? What a call sign. Uso pa ba yun. Agad ko siyang

inirapan at tumalikod na ko sa kanila. I need to go to school now, at bakit wala pa ngayon si Manong?

“Honey where are you going?”

Agad ako humarap sa kanya na nakapamewang. Bakit ba siya tawag ng tawag ng honey sa akin, di

ako pulupukyutan! Hindi ko na lang siya ulit pinansin at naglakad papunta sa sasakyan.

“Hon, ako maghahantid sayo.”

Say what, he can’t be serious. Yeah, were fine yesterday but that does not mean they gustong gusto ko

nang makipagclose sa kanya. I have to limit myself. He’s a playboy, he has charms, he has tactics to

have women he wants. Maybe he’s just doing it to me as same with the girls he encountered with.

“Senyora, hindi po muna available si manong at sasamahan po niya lolo niyo po sa ospital.” Natigilan,

ako really. Talaga bang sineset-up nila ako kay Lukas. Nakakainis. Hay. Pero teka, may sasakyan nga

pala ako.

Pinakalma ko ang sarili bago ako humarap sa kanya.

“Hindi ka pa papasok?’

He grins. Putya yan na naman tayo, tigilan niya ako sa ngising as niya. Stop acting with over

confidence!

“How could I, I am the boss. I can go whatever the time I want.” Mayabang niyang sabi. Napairap ako

sa kanya. Edi wow lang Lukas.

"Honey, where are you going?"

Honey na naman eh! Ano bang nakain niya at tinatawag niya akong honey? Dahil ba sa adidas at isaw

na nakain niya. Hay nako makaalis na nga lang.

"Hon, ihahatid na kita."

"No need, may sasakyan ako remember?" Sabay iwas ko ng tingin sa kanya.

Speaking of sasakyan bakit wala ang Honda Jazz ko dito?! Diba dapat nakaparada na dito yun.

Hustiya naman oo. Kulang na lang talaga itali na k okay Lukas. Kairita!

"Hoy Lukas nasaan ang sasakyan ko!" Singhal ko sa kanya.

"Ginagawa pa ah." What?! Flat tires lang naman yun ah. Mabilis lang gawin yun. Inaabot ban g araw

ng pagpapalit ng gulong.

"Habang wala pa ang kotse mo, hayaan mo na ako ang magsundo sayo, total close na tayo honey."

Sinamaan ko siya ng tingin kinikilabutan pa rin ako sa pagtawag niya ng honey sa akin. Nagulat na

lang ako na nahila na niya ako sa Ferrari niya. Kahit naman na pumalag ako wala naman akong

magagawa.

Agad niya akong hinawakan sa pulsuhan, hinawakan niya ako na tila naninigurado siya na hindi ako

makakawala sa kanya.

“Lukas, hindi ako tatakbo ok?”

“I’m just making sure Anikka, mahirap na.:

I sigh. “I don’t have a choice Lukas!” Tumango lang siya sa akin. Talaga naman, ang aga iniinis na ako.

“Yes You don’t havem because your choice is only me Anikka. Just me hon.”